"ನೀಲಿ ಬಾನಲಿ ತೇಲಿಹೋದೆನೂ ನಾನು ಆ ದಿನ"

ಇದು ನಡೆದು ಆಗಲೇ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದಿದೆ. ಆದರೆ ಅಂದು ನಡೆದ ಆ ಅದ್ಭುತವಾದ ಘಟನೆಯನ್ನ ಹೇಗೆ ವಿವರಿಸ ಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಈ ಒಂದು ತಿಂಗಳನ್ನ ಕಳೆದೆ.


ಅದು ಸಹ ಒಂದು ವಾರಾಂತ್ಯ, ಆ ವಾರಾಂತ್ಯ ಊರಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ದರಿಸಿ , ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿಯೇ ಊರನ್ನು ತಲುಪಿದೆ. ಹಾಗೆ ಆ ವಾರಾಂತ್ಯವನ್ನ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನೋಟ್ಟಿಗೆ ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು, ಊರಿನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಅಲೆದಡ್ತಾ ಹಾಗು ನಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ಪಕ್ಷಿ ವೀಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಜಿಂಕೆಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ (ನಿಜವಾದವು) ಕಳೆದೆ. ಒಳ್ಳೆ relaxed mood ನಲ್ಲಿದ್ದ ನಾನು ಸೋಮವಾರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹೊರಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಆ ವಾರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆ ಅಂತ್ಯ ಕೊಟ್ಟು ಹಾಗೆ ನಿದ್ದೆಗೆ ಇಳಿದೆ. ಮತ್ತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೪ ೩೦ ಗಂಟೆಗೆ ನಮ್ಮ ಊರಿಂದ ಹೊರಡುವ ಮೊದಲ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಕುಂತು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟೆ.....

ಬೆಳಗಿನ ಈ ೪ ೩೦ ರ ಬಸ್ ಬಹಳ ವಿಶೇಷವದದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಇಲ್ಲ ತುಮಕೂರಿಗೆ, ಕಾಲೇಜು ಅಥವಾ ಕಚೇರಿಗೆ ತೆರಳುವ ಯಾರೇ ಇದ್ದರು, ಇದೇ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬರೋದು. ಅದರಿಂದ ಈ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದರೆ ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ನನಗಿಂತ 3 ವರ್ಷ seniors ಹಾಗು juniors ಗಳನ್ನ ನೋಡೋ ಅವಕಾಶ.... ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡೋದು, ಆ ದಿನದ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ ಅಂದ್ರು ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಕರ್ಷಣಿಯ ತುಂಡು ಸಹ ಇರಲಿಲ್ಲ ಹಾಗು ಹರಟೋಣ ಅಂದರು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅರೆ ಬರೆ ನಿದ್ದೆ ಇಂದ ಎದಿದ್ದ ನಾನು, ಈ ರೀತಿ ಆಕರ್ಷಣೆ ರಹಿತ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಲಾಗದೆ, ಕನಸುಕಾಣುತ್ತ ನಿದ್ದೆಗಿಳಿದೆ.

ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಾದಿಸೋಕೆ ಆಗದ ನನ್ನ ಅದೆಷ್ಟೋ ಆಸೆಗಳನ್ನ ಆ ಮುಂಜಾವಿನ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಧಿಸಿದ್ದಯಿತು, ಮಾಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಆದೆಷ್ಟೋ ಸಾಹಸಗಳನ್ನ ಮುಗಿಸಿದ್ದಯಿತು. ಹಾಗೇನೆ ತಾಕಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಹಾಗು ಸನಿಹದಿಂದ ನೋಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸುಂದರ ವಸ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಕಾಲಕಳೆದಿದ್ದು ಮುಗಿಯಿತು. ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಂಟೆಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಡೆದ ಆ ನನ್ನ ಕನಸೆಂಬ ಬಣ್ಣದ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ವಿರಾಮ ಬಿದಿದ್ದು, ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ " seat " ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಬಂದು ಕೂತಮೇಲೆ. ನನ್ನ ಆಸೆಗಳನ್ನ ಈಡೇರಿಸುತಿದ್ದ ಆ ಕನಸಿನಿಂದ ಹೊರಬರುವ ಮನಸೇಇಲ್ಲದಿದ್ದ ನಾನು, ಪಕ್ಕ ಕೂತದ್ದು ಯಾರು ಅಂದು ನೋಡದೆ ಮತ್ತೆ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದೆ. ಮತ್ತೆ ಥಟನೆ ಶುರುವಾಯಿತು ನನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಚಿತ್ತಾರ, ಆಗಷ್ಟೇ ಕೈ ಕೊಟ್ಟ ಒಬ್ಬಳು, ಹೊಸದಾಗಿ ಕೈ ಹಿಡಿಯಲು ಬಂದ ಇನ್ನೋಬಳು, ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಮಾಡುವಂತ ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸ, ಮುಂದೆ ಇರಬಹುದಾದ ಸುಂದರ ಸರಾಗವಾದ ಜೀವನದ ಚಿತ್ರಗಳು ಸಾಗಿ ಹೋಗುತಿದ್ದ ಆ ನನ್ನ ಕನಸಿಗೆ "ಶುಭ" ಹಾಡಿದ್ದು ಈ ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರು traffic jam ನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಸೋ horn ಶಬ್ದ.

ಒಂದೇ ಒಂದು ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕನಸುಗಳಿಂದ ಪುಲಕಿತನಾಗಿ ಎದ್ದ ನಾನು, ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕೂತಿದ್ದ ಹಾಗು ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ತಲೆ ಹಾಕಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಆ ಜೀವ ಯಾವುದು ಎಂದು ನೋಡುತಿದ್ದೆ. ತೆಳ್ಳಗೆ, ಬೆಳ್ಳಗೆ, ನಾಜುಕಗಿದ್ದು, "ನೀಲಿ" ವಸ್ತ್ರಾಲಂಕಾರ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಅವರು, ಆಹಾ!! ಒಂದು figeru . ಹಾಯಾಗಿ ನನ್ನ ಹೆಗಲಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಆ ಅವರು, ನನ್ನಂತೆಯೇ traffic ಶಬ್ದಕ್ಕೆ disturb ಆಗಿ ಎದ್ದು ಕುಂತರು. ಇನ್ನೇನು ಇಬ್ಬರು ನಾಚ್ಕೊಂಡು, ಒಬ್ಬರನ್ನ ಒಬ್ಬರು ನೋಡ್ಬೇಕು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಅವಳ stop ಬಂತು. Mostly ಅವಳು ಮನಸಿಲ್ಲದಿರು, ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಹಿಂದೇ ಸಹ ನೋಡದೆ ಇಳಿದುಹೋದಳು........... ನಮ್ಮ ದರಿದ್ರನೇ ಹೀಗೆ, live ಆಗಿ ನಡಿತಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಅದನ್ನೇ ಕನಸಲ್ಲಿ ನೋಡೋ ಗತಿ......... "ಹತ್ತಿರವಿದ್ದರು ದೂರ ಉಳಿಯುವೆವೂ, ನಮ್ಮ ನಿದ್ದೆ, ಕನಸುಗಳಲಿ"

ಒಂತರ ರೋಮಾಂಚಿತನಾಗಿ ಹಾಗೇನೆ ಒಂತರ ಅವಕಾಶ ವಂಚಿತನಾಗಿ, ಕಡೆಗೂ ಮಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಗೆ ಬಂದು ಸೇರ್ದೆ......

ಇಲ್ಲಿ ಶುರುವಾಯ್ತು ನಮ್ಮ ಮತ್ತೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಯಾಣ. ಆಗ್ಲೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಲೇಟ್ ಆಗಿದ್ದ ನಾನು, ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ಆ ಕೆಂಪು ಡಬ್ಬ - ವೋಲ್ವೋ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದೆ. Electronic City ಕಡೇ ಬಸ್ ಆಗಿರೋದ್ರಿಂದ ಬಸ್ ಆಗಲೇ ತುಂಬೋಗಿ, ಸೀಟ್ ಎಲ್ಲಾ ಬರ್ತಿ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಆ ಚಕ್ರಗಳ ಮೇಲೆ ಅಡಡ್ಡವಾಗಿ ಕೂರಾ ಬಹುದಾದ ಸೀಟ್ (ಡ್ರೈವರ್ ಸೀಟ್ ಹತ್ತಿರ) ಮಾತ್ರ ಕಾಲಿಯಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಹಿಂದೇ luggage ಹಾಕಿ, ಆ ಸೀಟ್ ಮೇಲೆ ಕುಂತೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬೊಮ್ಮನಹಳ್ಳಿಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ತಗೊಂಡು, ನಿದ್ದೆಗಿಳಿದೆ. ಒಳ್ಳೆ ನಿದ್ದೆಲೆ ಇದ್ದ ನಾನು, ಅಂತ ಆರಾಮಗಿರೋ ಸೀಟ್ ಅಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎದು ಕೂತೆ. ಎದಿದ್ದೆ ತಡ, ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನ ನಾನೆ ನಂಬೋಕಗ್ತಿಲ್ಲ. ಇದೇನು ವೋಲ್ವೋ ಬಸ್ಸೋ ಇಲ್ಲ ಅದೇನು ಸ್ವರ್ಗ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಅದೆನ ಅಂತ ಅನುಮಾನ. ನನ್ನ ಆ ಅಡಡ್ಡವಾಗಿ ಕೂರಾ ಬಹುದಾದ ಸೀಟ್ಗೆ ಆಕಡೆ ಒಬ್ಬರು, ಇಕಡೆ ಒಬ್ಬರು ಸುರ ಸುಂದರಿಯರು. ಹಿಂದೇ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ಸೀಟ್ಗಳಲ್ಲೂ full ಮಿಂಚಿಂಗು, ಒಳ್ಳೆ ಇಂದ್ರನ ತರ ಕಾಲಮೇಲೆ ಕೈ ಊರಿ, ಸುತ್ತಲಿನ ಅಂದವನ್ನ ಅಸ್ವಾದಿಸುತಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೆ ನೋಡಿದ್ರೆ, ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ, ನ ಕುತಿರೋ ಸೀಟ್ ತರಾನೆ ಇರೋ ಸೀಟ್ ನಲ್ಲಿ, ಮತ್ತೆ ಒಂದು "ನೀಲಿ" ವಸ್ತ್ರಾಲಂಕಾರದಲಿದ್ದ ಒಂದು ಸುಂದರ ಚೆಲುವೆ. ....

ಅಡಡ್ಡವಾಗಿ ಕುತಿದ್ರಿಂದ, ನಾನು ಅವಳು ಇಬ್ಬರು ಎದುರು ಎದುರಾಗಿ ಕೂತಿದ್ವಿ. ಅಬ್ಬಾ ಅಂತು ಅದೊಂದು ಸಕತ್ ಜಾಗ, ನಾವು ಕೂತಿದ್ದ style ಇಂದ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಬೇರೆ ಕಡೇ ನೋಡೋಕೆ ಕಷ್ಟ, ಅದರಿಂದ ಅವಳು ನನ್ನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನೋಡಿ ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸುತಿದ್ದ್ಲು, ನಾನು ಆಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಅವಳನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಕುರ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗಾಗ ಇಬ್ಬರು ಒಬ್ಬರನ್ನೋಬರು ನೋಡ್ಕೊತಿದ್ವಿ. ಆ A / C ಬಸ್ನಲ್ಲಿ, ಒಳ್ಳೆ ರಾಜ ರಾಣಿ ತರ ನಾವಿಬ್ರು ಕುಂತಿದ್ವಿ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಸಹಾಯಕರಾಗಿ ಕಾಣ್ತಿದ್ರು. ನಂಗೆ ಯಾವಾಗಲು ಆಗೋತರನೆ, ಆ situation ಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ fm ನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಹಾಡುಗಳ ಸರಣಿ. " ಕಣ್ಣಾ ಕಣ್ಣ ಸಲಿಗೆ, ಸಾಲಿಗೇ ಅಲ್ಲಾ ಸುಲಿಗೆ" ಅಂತ , " ಏನೋ ಒಂತರ, ಏನೋ ಒಂತರ" ಅಂತ "ಮಿಂಚಾಗಿ ನೀನು ಬರಲು" ಅಂತ ಆ ಕನ್ನಡ ಹಾಡುಗಳ background ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ನಲ್ಲಿ ಸಾಗಿತು ನಮ್ಮ ಆ ಪಯಣ. ಈ ರೀತಿ romantic ಹಾಡುಗಳು ಬರ್ತಿದ್ದ ಆ fm ನಲ್ಲಿ "ಏನಾಗಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗು ನಿ, ಬಯಸಿದೆಲ್ಲ ಸಿಗದು ...." ಅಂತ ಹಾಡು ಶುರ್ವಾಯ್ತು, ಬೇಜಾರಾಗಿ ಹೊರಗೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ದರಿದ್ರ "ಬೊಮ್ಮನಹಳ್ಳಿ" ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂದಿತ್ತು. ಏನು ಮಾಡೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ, ಬಯಸಿದೆಲ್ಲ ಸಿಗೋಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡು, ಅವಳನ್ನ ಕಡೇಬಾರಿ ನೋಡಿ ಬಸ್ ಇಳಿದೆ.

 ಬೆಂಗಳೂರು traffic ನಲ್ಲಿ ೧೦ ನಿಮಿಷ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಹೋದರು ತಲೆಕೆಡ್ತಿದ್ದ ನನಿಗೆ, ಅವತು ಒಂದುವರೆ ತಾಸು ಕುಂತಿದ್ರು ಟೈಮ್ ಹೋದದ್ದೇ ತಿಳಿಲಿಲ್ಲ. ಆ ದಿನ ಅದೇನೋ "ನೀಲಿ" ಬಣ್ಣದ್ದೇ ದರ್ಬಾರು, "ನೀಲಿ ಬಾನಲಿ ತೇಲಿ ಹೋದೆನು ನಾನು ಆ ದಿನ"...........

ಬಸ್ ಇಳಿದು ಹೊರಗೆ ನೋಡಿದ್ರೆ, ಅಲ್ಲೇ ಮತ್ತೆ ಅದೇ "ನೀಲಿ" ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ "bosch " ಅಂತ ಕಾಣುಸ್ತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದ ಸವಾರಿ ಶುರು.......















--

Happy