Life Goes On...

Life Goes On...
Life--- The way u Look at it

Friday, December 21, 2012

An Amazing Congregation

Next time when we hear the date "Dec01 2012", our minds would directly goto few Memory locations which would have marked non volatile. Yes, I meant the day I mentioned would remain in our minds for ever. Not because we achieved something on that day but for an amazing and special gathering of our batch on that day.



On Saturday Dec 01 2012, sky was all clear and sun was fuming but the place behind Sai ashrama, Pavagada was so pristine with beautiful flowers blossoming around. It was PU batchmates of year 2004 who were are all scattered on the scene which gave the special look to the location.

It was indeed an exceptional gathering which most of us thought would be an ordinary one. Just few weeks back, around mid of November Praveen (federal bank) sent us an sms saying we will have an get together during December 1st/2nd weekend. But we considered this as an usual sms and was of low hope on the gathering.

As my usual fate, I was busy travelling in last few weeks (Dandeli, Anantapur, etc) and on a Sunday night when I was returning back from Dandeli got call from Praveen on the schedule of this meet. Though I was pre-occupied on that weekend, just assured him of my presence. But again I totally forgot this meet till Friday evening and a call from Praveen and Rakesh reminded me of the plan.

With a tight packed Friday evening, got up early morning on Saturday to catch bus to Pmy hometown at 6 15am. And was in Pavagada at around 10 30 am, was just in hurry to finish bath and breakfast. Here when I got call from Praveen/Raki to meet and continue towards the meeting venue.

It was a 15mins drive to reach the spot and we could easily makeout that we were the last bunch of guys to get added to existing congregation of our batchmates. And from here the story begins (let me put them in points)

There were many "long time no seen faces" and we got catched up with our close ones(indeed everyone)
As usual we splitted up into patches of groups and with one deserted girls group.
It looked like a blend of generations with few Aunties and Uncles around (as few of them got married)
Situation much aptly suited to our college days, when we used to wait for our tuitions in similar fashion
For some people, some others looked new(few to mention Kirthi, Meghana, Vajresh, Madhu's Car Driver) as it was a cocktail of students from different institutions (Junior college, VSHS, Jnanabhodini*)
Was around 12* by when we already finished an hours time in chatting, there were cries to get people into the classroom to start some programme/activities
Its combined effort of Praveen(Cement), Sagar(no clues req), Nagashree, Srinidhi and other girls/aunties to get each of us into the classroom

The Begining:
It was school and a classroom in it, was our venue. At the Entry there was an "Welcome" board and at the door, there stood Ladies with Red Roses in their hands to welcome us.
Beware any wrong conclusions or imaginations were barred as Roses were with Thorns to warn us!! But we still thank them for those RedRoses!!
 
Once inside the classroom, it was just chaotic as people were clueless about the happenings. It just resembled our Lecturer less class rooms. Few crazy people became Shutter Monks and started clicking all possible corners of the room, infact covering people aswell. It was Chethan's (Dabba) SLR which just enraged people and everyone started to gang up for poses.
It was right at thismoment, entry and sight of Her just pacified us. It was for these thirsty bachelors, Her presence was much needed one. She was none other than Bindu - A Jeera drink who just drenched our dried out throat!!

Once Sips of Bindu and poses for pics were done, people again scattered out of room. Right at this time few of us raised an concern/issue that some of us don't know most of us, so an intro session would be needed. 

As usual women came forward to chalk out intro session with few men arranging the venue for this. As usual most of us preferred last few benches and others were busy settling down at their convenience. 
And as expected organizers passed Anchoring/coordinating baton to Anusha. It was decided that each of us will give brief intro on ourselves and an happy/striking moment of our school/college days. 

Session Highlights:
Intro started with self declared Male co-ordinator Rizwan and in usual manner satires and comments poured in. 
Madhu(VK) and others kept requesting people to calm down on comments. 
A sudden interruption from Sagar but for a genuine reason of condoling Divakar and  Sushma's untimely demise
This sincere act of Condolence stated with funny confusion on number of minutes to condole but finally declared that 3mins condolence and every one went silent
**It was just past a minute since we stood in silence, Srinivas(Roppa) told "saalandro manam poyemadriga unnam(telugu)" people (atleast last bench guys) laughed for this like anything
Intro continued with fun and its the funny/light moments shared by people made the room a laughing club.
Again there was an serious art expose from Bhanu with a short play on Social issue which was his own brain child. But these ideas are un patentable and guess what? some one already copied it 

All in all, we were made to get introduced to 40-45 people and equal number of Funny instances as well
Few people made announcements of their Marriages and issued a public invitation. Few explained their activities on social commitment and invited us to join. Few denied to share funny moments,when most prefered to target Sagar in their sweet memories.

This fun filled intros came to an end in order to accommodate lunch break. But before this we had an speech from the school management, who offered us the place. They had few impressive points about the gathering and there were few matured inputs on how to make this kind of gathering a worthy. This followed a lunch which included decent combination of delicacies and all thanks to co-ordinators.

Guys again gathered under a tree outside the hall and most of them feeling sleepy. Few went out to satisfy their habits itch and others just strolled around. Then again it was call from few (girls in lead and boys) to again gather inside the hall for some games. Being seated on our desks, class again started off with Madhu making a serious initiative to form a Trust and work for society. So discussions happened with much silence and finally name "Helping hands" being assigned to the yet to be formed Trust. All were requested to give their email ids for further correspondence on the topic.

Then people asked for inputs on games and as usual most of the guys rejected Anthyakshari but decided on DumbCharades. With around 25 ppl for the game, a virtual line was considered to split the U shaped sitting arrangement, to form 2 groups, one majorily included Females and other dominated by we Males. And guess what, Guys(ours) dominated team won with support from women in the team that too with an overwhelming margin. This Dumb charades finally made people to mingle(atleast a few) and was assisted by our towns crazy comibation "bajji with bhel".  With opposite team losing their nerve, we finally called it a closure and it was indeed the end to our ceremonious gathering. 

Then we scrambled around the area in patches with one last group photo and when it was time to packup and return, few people remembered us about visit to Ashrama. 

It was an annoying sight to see plight of those destitute old people. They helped their children not to become orphans but what, they made them orphans at the time when others help is required utmost!!
And here when we disperesed with no idea of further congregation.....

All in all it was and un expected yet unmatchingly great gathering. And the all time best batch of Pavagada, just rocked again. 

Tuesday, December 18, 2012

ಹಾಗೆ ತೊಚಿದ್ದು.....


ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರ  ಚೆಲುವ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿರಲು ಬಾನಿನಲಿ
ಮನಸೋತ  ಕಡಲು ನರ್ತಿಸುತಿತ್ತು ವಯ್ಯಾರದಿ 
ಅವನ  ಆಲಿಂಗನಕೆ, ಕುಣಿದು ಆಳೆತ್ತರದ  ಅಲೆಗಳಲಿ!!
                        ****
 
ಭಾನಂಗಳದಿ ಚುಕ್ಕಿಗಳು ಮೂಡಿಸಿದ ಹಾಗಿತ್ತು ಅವಳ ಹೆಸರ,
ಈ ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕಂಡು ನಗಾಡುತಿದ್ದ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರ,
ಅವಳು ದೂರಾದ, ವಿರಹದಿಂದಲೇ ಇರಬೇಕು ಈ ವಿಚಿತ್ರ.....
                         ****
 
ಎಷ್ಟೇ ಸುರಸುಂದರನಾದರು ಚಂದಿರ
ಎಷ್ಟೇ ನಿಷ್ಟೇಯಿಂದ ಸುತ್ತಿದರು ವಸುಧೆಯ
ಅವಳ ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಸಾದ್ಯ!
                ****

ನನ್ನೆದೆಯ ಮುಗಿಲಲಿ ಮಿಂಚಿದ ತಾರೆನೀ
ಮಿನುಗಿ ಮರೆಯಾಗಿ ಉಳಿಸಿದೆನಗೆ ಕಂಬನಿ
ಆದರಿಂದು ಮೂಡಿದೊಂದು ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರ
ತಾರೆಯ ಹೊಳಪನು ಮರೆಸುತ, ಮೂಡಿಸಹೊರಟಿದೆ ನವ ಚಿತ್ತಾರ!!

Tuesday, October 30, 2012

ಆಕರ್ಷಕ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತಗಳು -- ೧





ಒಂಟಿತನದ ಬೇಗೆಯಲಿ ಬೇಯುತಿರಲು ನಾನು
ಕುಲುಕುತ, ಬಳುಕುತ ಎದುರಲಿ ಬಂದಳವಳು
ಆ ಕ್ಷಣ ಮೊಳಗಿಸಿತು ಮೊದಲಬಾರಿ ನನ್ನ ಮನದಲಿ "ಪ್ರೇಮ ನಿನಾದ"

ಆತುರದಿ ಹೊರಟಿರಲು ಅದೆಲ್ಲಿಗೊ ನಾನು
ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಲು ಅವಳು
ಅಚ್ಚರಿಯಲಿ ಮೂಡಿದ ಮಂದಹಾಸ, ಸಾಕ್ಷಿಕರಿಸಿತು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಮೂಖ "ಸಂಭಾಷಣೆ"

ಮನಸಿಲ್ಲದೆ ತಿರುಗುತಿರಲು ದೇವರ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ
ಆರಹೊರಟ್ಟಿದ್ದ ದೀಪದಾಸರೆಗೆ ನ ಕೈ ಚಾಚಲು
ಅದೇ ತವಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವಳ ಕೈ ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ತಾಕಿ, ಸಾದ್ಯವಾಗಿಸಿತು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ " ಸ್ಪರ್ಷ"

ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರನ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಹರಟ್ಟುತ್ತಾ ಕೂತಿರಲು
ಆ ಬೆಳೆದಿಂಗಳ ಆಗಸದಿ ತಾರೆಗಳ ಹುಡುಕುತ, ಸಿಡಿಸಿದ ಹಾಸ್ಯ ಚಟಾಕಿಗೆ
ಅಬ್ಬರಿಸಿ ನಕ್ಕಾಗ ನಾವಿಬ್ಬರು, ತೆರೆದಂತಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ "ಸಲ್ಲಾಪದ" ಪುಟ

ಬೆಳಕು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿರಲು ರವಿ ಕರಗಿ
ಜಿನುಗುವ ತುಂತುರು ಮಳೆಯಲಿ ಹೆಜ್ಜೆಹಾಕುತಿರಲು ನಾವು ಒಂದಾಗಿ
ಝೇಂಕರಿಸಿದ ಗುಡುಗಿಗೆ ಹೆದರಿ ತಬ್ಬಿದಾಗವಳು, ಚಿತ್ರಿಸಿದಂತಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ "ಪ್ರೇಮದಾಲಿಂಗನ"

ಮೋಹಕ ಸಮುದ್ರ ತೀರದಲ್ಲಿ, ಸರಸದಿ ಎರಚಾಡುತಿರಲು ಮರಳನ್ನು,
ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಧೂಳು ಬಿದ್ದು ಉರಿಯಲು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು,
ಗಾಳಿ ಊದುವ ತವಕದಲ್ಲಿ ಅವಳ ತುಟಿ ತಾಗಲು ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆಗೆ, ಮೂಡಿಸಿತು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ " ಚುಂಬನ"

ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಅದರೆ, ಅವು ಕ್ಷಣಗಳು
ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಅದರೆ ಮರೆಯಲಾಗದ ನೆನಪುಗಳು
ನನ್ನವಳೊಂದಿಗೆ ಈ ಆಕರ್ಷಕ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತಗಳ ಆಶಯದೊಂದಿಗೆ------ ಸಂತ

------->

Tuesday, May 22, 2012

Chance to Screw me or to get Screwed!!!


The only Chance.......




Exciting Openings in My Life!! (Mandatorily fresher’s)
I am currently looking for an Ambitious and Most daring girl, who can take up the challenge of leading her remaining life with me.


Profile:
Me being, manufactured and moulded in Gadinadu (Border area) and Gandugala beedu (Place of Real men) Pavagada - 561202, later completed BE E&C and worked (working) in HP R&D and Bosch. I have long list of Friends along with Respect (?) in their Hearts. I have wide range of Portfolios/Hobbies ranging from Watching TV9 to most exciting Trekking and Wildlife conservation. And I am a most trust worthy guy with many best characters like Compromising, Patience, ever Smiling never Mourning and many others.

Desired Profile:
Current opening expects at least few of the following Characters
1.       After all, they should feel they look good
2.       Slim yet Powerful
3.       Simple living High thinking
4.       Being happy (Anyhow  life is uncertain)
5.       Basic knowledge of Cooking, Housekeeping, Washing etc (atleast in a position to assist me in these)
6.       Skills in some Creative things (handicrafts, Arts)
7.       Experience on Trekking and Nature walks would be an added advantage
8.       If taking care of your nephews/some babies was an experienced thing for you….Wow!!!

Work Profile:
Being my Better Half, I would expect you to make my second life Better and not Bitter. Even after many Bad/negative feedbacks from many Non-bachelor guys, I am taking this extraordinary challenge to get Married with sacrifice of many things.

But for first 6 months you will be on Probationary period and based on your performance (dating, roaming, Texting etc….) during this period you will be Posted as my Better half.

I am not expecting any Caution Deposits from you and any gifts even, but I would expect you to make my second innings a sweeter one.

I will sure encourage your creative thoughts and 100% co-operation to bring up any new generation products.

Being my Better half is the only position you can enjoy and no further Vertical growth.

You will be left to enjoy freedom in its true sense and I will expect the same from you.

And many more things to mention but all these can be discussed during our meetings.

Note: One assurance from Myside that this opening will sure make your life bright and provide wide opportunity to grow in many fields. Moreover, up to my knowledge I think I am a Good Guy.

Disclaimer:  you are not legally allowed to spend your obtained knowledge or other things with someone else.

Selection Process:

No written Tests or Telephonic rounds. Only Face to Face interview.

If you feel that your profile matches above requirement, please send in following details
1.       Your picasa web album link (with at least one pic of your’s)
2.       Your Facebook and Gtalk profile links


Yours Might Be
Santhosh S L







Thursday, March 29, 2012

ಖಥರ್ನಾಕ್ ಕತ್ತಲು

ಅದೊಂದು ಸಂಜೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಾರಾಂತ್ಯ ಎರಡು ದಿನ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಕಳೆದು ಹೋದರು ಆ ಶೆನಿವರದ ಸಂಜೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ, ಮುಂದ ದಿನದ ಮುಂಜಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ನಿರೀಕ್ಷೆ ಹಾಗು ಆ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವ ಬಗೆಗಿನ ಆತಂಕ ಆವರಿಸಿತ್ತು.

ಇದೆಲ್ಲ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಅದೇ ದಿನ ಸಂಜೆ, ಅದೇನನ್ನೋ ಬೆನ್ನುಹತ್ತಿ ಹೋಗುತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಬಂದ್ ಒಂದು ದೂರವಾಣಿ ಸಂದೇಶ. ಆ ಸಂದೇಶ ನೋಡಿ, ಅದರ ಗುಂಗಿನಲ್ಲೇ ಇತರ ನಿಗದಿತ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಮನೆ ಕಡೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕ ತೊಡಗಿದೆ.
ಆ ಸಂದೇಶ ಸೂಚಿತ ವಿಷಯ ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಇದ್ದರು ಸಹ, ಅದನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲು ಪಡಬೇಕಾದ ಪರಿಶ್ರಮ, ಆತಂಕ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು. ಇಂತ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಹಾಗು ಅದನ್ನು ಮಿರಿಸಿದ ಆತಂಕದ ಜೊತೆ, ರಾತ್ರಿಯಾ ಊಟವನ್ನು ಮರೆತು ಮನೆ ಸೆರಿ ಮಲಗಲು ಶುರು. ಮಲಗಲೆಂದು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಬಿದದ್ದೇ ಸರಿ, ಆ ಸಂದೇಶ ಸೂಚಿತ ವಿಷಯದ, ಸ್ಥಳದ ಚಿಂತೆ ತಲೆಯಲ್ಲೇ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿತು. ಈಗಲೇ ಎದ್ದು  ಅದರ ತಯಾರಿನಡೆಸುವುದೋ ಇಲ್ಲ ಬೇಗ ಎದ್ದು ತಯಾರಾಗುವುದೋ, ಯಾವ ವಸ್ತುಗಳ ಅಗತ್ಯ ಬರಬಹುದೋ ಹಾಗು ಮುಂತಾದ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಜೋಗುಳದಲ್ಲೇ , ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಮಗಲ್ಲು ಬದಲಿಸುತ್ತ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಯಾದರು ಮುಗಿಯಿತೋ ಇಲ್ಲೋ, ಆಗಲೇ ಎದ್ದು ಕೂತು ನನ್ನ ಒಯ್ಯಬಲ್ಲ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ  ಸಮಯ ನೋಡಲು, ಅದು ಇನ್ನು 12 ಗಂಟೆಯ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿ ನುಲಿದಾಡುತಿತ್ತು. ಈ ಅಕಾಲಿಕ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಕಾರಣ ಹುಡುಕುತ್ತ, ಮತ್ತೆ ನಿದ್ದೆಯೆಂಬ  ಖರ್ಚಿಲ್ಲದ ಐಭೋಗವನ್ನು ಸವಿಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. 
ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಅದೇ ರೀತಿ ಎದ್ದು, ಆ ಒಯ್ಯಬಲ್ಲ ದೂರವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿ ನೋಡಲು ಅದು ೩ ೩೦ ಗಂಟೆಯ ಅಂಚಿನಲಿತ್ತು. ನನ್ನ ಅಂದಿನ ಮುಂದಿನ ನಡೆಗೆ ಇನ್ನು ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಸಮಯ ಎಂದೆನ್ನ್ನುತ್ತ, ಆ ಸಂದೇಶ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮುಡಿಸಿದ ಈ ಪರಿಯ ತಳಮಳವನ್ನು ಹಾಗೆಯೆ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮತ್ತೆ ನಿದ್ರಾ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಸೆರೆಯಾದೆ

ಗಂಟೆ ೪ ೩೦, ನಿಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥದಂತಿದ್ದ ಆ ಮುಂಜಾವಿನ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ " ಡಣ್!" "ಡಣ್!" ಎಂಬ ಸದ್ದು. ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಿದ್ರಲೋಕದಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಸಿತು ಆ ನನ್ನ alarm . ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿ ಮೇಲೆ ಬಂದ್ರು ಏಳದ ನಾವು, ಅಂದುಕೊಂಡ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಎದಿದ್ದೆ ಅಂದು ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಶುಭಾರಂಭ ನೀಡಿದ ಹಾಗಿತ್ತು.

ರಾತ್ರಿ ಮನೇಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ ನಾನು ಈ ೪ ೩೦ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕತ್ತಲು ಹಾಗು ಆ ನಿಶಬ್ದದ ನಡುವೆ ಎದ್ದು, ಬೆಳಕಿನ ಆಗರದಂತಿದ್ದ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ಒತ್ತು ಗುಂಡಿಯನ್ನು ಒತಿದ್ದೆ, ಸಿಡಿಲ ಮುಂಚೆ ಬರುವ ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಮಿನುಗಿ ಹೊಳೆಯಲಾರಂಬಿಸಿತು ಆ ನನ್ನ ಕೊಠಡಿಯ ಟ್ಯೂಬ್ ಲೈಟ್ . ಕತ್ತಲನ್ನು ಸೀಳಿಬಂದ ಆ ಬೆಳಕಿನ ನೆರವಿನಿಂದ, ನಮ್ಮ ಮುಂಜಾವಿನ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನ ನೀಗಿಸಲು ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಆ-ಪವಿತ್ರ  ಮತ್ತು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಲು ಶೌಚಾಲಯದ ಕಡೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಕೊಠಡಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಆ ಶೌಚಾಲಯದ ಕಡೇ ಹೊರಟಿದ್ದ ನನಗೆ, ಹೃದಯ ಜಲ್ ಎಂದು ಗಾಬರಿ! ಒಬ್ಬನೇ ಮಲಗಿದ್ದ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಮತ್ತಾರೂ ಇದ್ದ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸುತಿತ್ತು. ಕಂಗೆಟ್ಟು ಗಾಬರಿಯಾಗಿದ್ದ ನಾನು, ಸದ್ದು ಬರುತಿದ್ದ ಕೊಠಡಿಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಎಳೆದು ಹಿಡಿದು, ಅದರ ಚಿಲುಕ ಹಾಕಿ ಅಲ್ಲೇ ಬಾಗಿಲ ಮೂಲೆಗೆ ಏನು ತೋಚದೆ ಕುಳಿತೆ.

ಆ ಭಯದ ದೆಸೆಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚಾದ ಒತ್ತಡವನ್ನು ನಿವಾರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕಡೆಗೂ ಆ ಶೌಚಾಲಯದ ಒಳ ಹೊಕ್ಕೆ. ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತ, ಹಾಗೆ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಶೌಚಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಕೂತೆ. ಆ ಕಗ್ಗತ್ತಲ ನೀರವತೆಯಲ್ಲಿ, ಬುಸುಗುಡುತಿದ್ದ ಆ ತಂಗಾಳಿಯ ಶಬ್ದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳುತಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಕೂತು, ಎಲ್ಲೋ ಶೂನ್ಯದ ಕಡೇ ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟು ಒಂದು ಹೇಳಲಾಗದ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸ ಹೊರಟೆ. ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅನುಮತಿ ಇಲ್ಲದೆ ಉಪನ್ಯಾಸ ಕೊಠಡಿಗೆ ಯಾರೋ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಹಾಗೆ, ಆ ನೀರವತೆ ನಿಶಬ್ದವನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತುಕ್ಕುಹಿಡಿದ ತುಕಾಲಿ Two wheeler ಗಾಡಿ ಒಂದು, ನಮ್ಮ ಕೇರಿಯಲ್ಲಿ ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹಾಗೆ ಮಾಯವಾಯಿತು. ಅದು ಬಂದು ಹೋದದ್ದು ಎರಡೆ ಕ್ಷಣಗಳಾದರು, ಅದರನಂತರ ಕೇರಿಯಲ್ಲಿ ಉಂಟಾದ ಪರಿಣಾಮ ಹೇಳತೀರದು. ನಮ್ಮ ಕೇರಿಯ ಒಡೆಯರಂತೆ ವರ್ತಿಸುವ ಆ ಕೆಲವರ ಗುಂಪು, ನಿಶಬ್ದ ಸೀಲಿಬಂದ ಆ ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನದ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಆಕ್ರೋಶದ ಆವೇಶಗಳನ್ನ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸುತ್ತಾ, ಕೇರಿನೆ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುವ ಹಾಗೆ ಗದ್ದಲ ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ಅದೇನೋ ವಾಹನ ಓಡಿಸುವುದೇ ತಪ್ಪು ಅನ್ನುವ ರೀತಿಲಿ ಉಂಟಾದ ಅವರುಗಳ ಗದ್ದಲ ನಿಜಕ್ಕೂ,,,,,,,,,

ಈ ಗದ್ದಲದ ಗೊಂದಲದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಆ ಶೌಚಕಾರ್ಯ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ಮಾಡುತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾದಾನವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಗೊರಕೆ ಸದ್ದು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದವ, ನನ್ನ roommate ಹೊರತು ಬೆರಾರುಅಲ್ಲ. "ಮಧ್ಯ" ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದ ಅವನು, ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ಬೀಗದ ಕೈ ಬಳಸಿ ಒಳ ಬಂದಿದ್ದ.

ಹೀಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾದಾನವಾಗಿ, ನನಗೆ ಬಂದ ಆ ಸಂದೇಶ ಸೂಚಿಸಿದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ಹೀಗೆ ಒಂದೊಂದೇ ಬೇಕಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನ ನನ್ನ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ತುಂಬ್ಬುತಿರಲು, ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ಕರ್ಕಶ ಶಬ್ದ ಕೆಲ ಶುರುವಾಯಿತು, ಯಾರೋ ಮನೆಯಾಕೆ ಆ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ ಪತ್ರೆ ತಿಕ್ಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದರು.......ಅಷ್ಟೇ ಆ ನಿರ್ಮಲ ನಿರಾತಂಕ ಮುಂಜಾನೆಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲೋಲಕಲ್ಲೋಲ. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಆ ಕೆಲವರು ಈ ಕರ್ಕಶ ಶಬ್ದದಿಂದ ಕೆರಳಿ, ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ದವೆನ್ನುವ ರೀತಿಲಿ ಏರುದನಿಯಲ್ಲಿ ಚಿರಾಡಲು ಶುರು ಹಚ್ಚಿದರು. ಮನೆ ಒಳಗೆ ಇದ್ದ ನನಗೆ ಅವರ ಗದ್ದಲ ದಿಗಿಲು ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿರಲು, ಅದನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುವವರ ಪರಿಸ್ತಿತಿ.....ಮತ್ತೆ ಈ ಗದ್ದಲದಿಂದ ಗಲಿಬಿಲಿ ಗೊಂಡಿದ್ದ ಕೇರಿ, ಉರಿವ ಮೇಣದಬತ್ತಿಯಂತೆ ಪ್ರಶಾಂತತೆಗೆ  ಬರುವುದರೊಳಗೆ ನನ್ನ ತಯಾರಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದೆ.

ಹೇಳಿದ ಸಮಯಕ್ಕೆ  ಆ  ಕೆಲಸ  ಮಾಡಲು  ಆಗುತ್ತದೋ  ಇಲ್ಲವೊಯೆಂಬ ಆತಂಕದಲ್ಲೇ, ಬೇಕಿದ್ದ ಸಮಯಕಿಂತ್ತ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಮುಂಚಿತವಾಗೆ ತಯಾರಿಮುಗಿಸಿದ್ದ ನಾನು ಈಗ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರನಡೆದು ಹೋಗಬೇಕ್ಕಿದ ಕಡೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಭಯ ಆತಂಕ. ಮನೆ ಹೊರಗಿನ ಬಿದಿಯಲ್ಲಿರೋ "ಆ ಕೆಲವರು", ಎಲ್ಲಿ ಮೇಲೆರಗುವರೂ ಎಂಬ ಭಯ. ಹೇಗೆ ಆತಂಕ ಪಡುತ್ತಿರಲು, ದೂರದಿಂದ ಎಲ್ಲೊ ಒಂದು ಅಗೋಚರ ಅಶರೀರವಾಣಿ ಕೇಳಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಲೀನನಾಗಿ ಆಲಿಸಿದ ನಂತರ ತಿಳಿಯಿತು ಅದು ನಮ್ಮ ಮುಸಲ್ಮಾನ ಬಾಂಧವರ "ನಮ್ಮಜ್" ಎಂದು. ಆ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಸಿದ ಈ ನಮಾಜ್ ನಿಂದ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದ " ಆ ಕೆಲವರು", ಆ ವಾಣಿಯನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಕರಿಸಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಆ ಕೆಲವರ, ಆ ಅನುಕರಣೆ.....ಅಬ್ಬಾ ಯಾವುದೊ ಭೂತ ಪ್ರೇತ ಪಿಶಾಚಿಗಳ ಆರ್ತನಾದದಂತಿತ್ತು. 

ಈ ಎಲ್ಲಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳ ನಡುವೆ, ನ ಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೊರಡಲು ತಡವಾಗುತಿರುವುದರ ಅರಿವಾಗಿ, ಆ ಕೆಲವರ ಬಗೆಗಿನ ಭಯವನ್ನು ಅಂಕೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕೊಂಡೆ ಮನೆ ಇಂದ ಹೊರಡುವ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿದೆ. ಬಾಗಿಲ ಚಿಲಕವನ್ನು ತೆಗೆದು, ಸುತ್ತ ಯಾರು ಇಲ್ಲದನ್ನು ಖಾತರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಎರಡನೆ ಅಂತಸ್ತಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಆ ಕೊಠಡಿಯಿಂದ ಕೆಲ ಮಳಿಗೆಗೆ ನಡೆದು ಬರತೊಡಗಿದೆ. ಮನೆ ಗೇಟಿನ ಹೊರಗೆ ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದು ಕೂತಿದ್ದ "ಆ ಕೆಲವರ" ಬಗ್ಗೆ ಮನದಲ್ಲೇ ಹೆದರುತ್ತ, ಕಡೆಗೂ ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ಬಂದು ಅಡಗಿ ಕೂತೆ. ಆ ಗೇಟಿನ ಸೊಂದಿ ಇಂದಲೇ ಹೊರಗೆ ನದಿಯುತಿದ್ದ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನ ಗಮನಿಸುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, " ಆ ಕೆಲವರು" ಒಬೋಬ್ಬರಾಗಿ ಚದುರಿದರು ಹಾಗು ಆ ಗುಂಪಿನ ನಾಯಕನಂತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಎದುರು ಮನೆಯ ದಡಿಯ ಒಳಹೊಕಿದ್ದು ಕಂಡಿತು. ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ನಡೆಗೆ ಇದೇ ಸೂಕ್ತ ಸಮಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ, ನ ಗೆಟನ್ನು ತೆಗೆದು ಹೊರ ನಡೆದೇ.....

ನನ್ನ ದುರಾದೃಷ್ಟವು ಎನ್ನುವಂತೆ, ಆ ಗೇಟಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ "ಆ ಕೆಲವರ" ಗುಂಪಿನ ಕೆಲ ಸದಸ್ಯರು ಇನ್ನು ತಿರುಗುತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಂಡು ಉದ್ರೇಕಿತರದರು ಸಹ ಅದನ್ನು ತೋರಿಸದೆ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ಅವರು ಮುಂದುವರಿದರು. ಒಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ನಾಲ್ಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಲು, ಮತ್ತೆ ಆ ಬೀದೀಲಿ ಒಂದು ಕಟೂರ ಕರ್ಕಶ ನಾದ ಮೂಡಿಸುತ್ತ ಪೇಪರ್ ವ್ಯಾನ್ ನ ಆಗಮನವಾಯಿತು. ಮತ್ತೆ "ಆ ಕೆಲವರ" ಅರ್ಭಟ ಎಲ್ಲಿ ಶುರುವಗುವುದೋ ಎಂಬ ಭಯದಿಂದ ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯಾ ವೇಗ ಎಚ್ಚಿಸಿದೆ. ಆಗಲೇ ಚದುರಿ ಹೋಗಿದ್ದ "ಆ ಕೆಲವರ" ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ.  ಇದಾಗುವುದರೊಳಗೆ ನ ಮನೆಗೆ ಸಮೀಪವಿರುವ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದ ಬಳ್ಳಿ ಬಂದು ಸೇರಿದ್ದೇ, ಅದೃಷ್ಟವೆಂಬಂತೆ ನ ಹತ್ತ ಬೇಕಿದ್ದ ಬಸ್ ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಬಂದು, ನ ಸೇರಬೇಕಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಸೆರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ತಲುಪಿಸಿತು.
 
ನ ಹೋಗ ಬೇಕಿದುದ್ದು ಹೆಬ್ಬಾಳದ ಬಳಿ ಇರುವ ಒಂದು ಕೆರೆಗೆ, ಪಕ್ಷಿ ವೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಲು. ಇದೇ ಆ ಸಂದೇಶ ಸೂಚಿಸಿದ ವಿಷಯ ಹಾಗು ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಕೆಲಸ. ಹಾಗೆ ಮೇಲೆ ಬಳಸಿದ "ಆ ಕೆಲವರು" ಎಂದರೆ "ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯ ನಾಯಿಗಳು".
ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳ ಹಾವಳಿ ವಿಪರೀತವಾಗಿದ್ದು, ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವುದೇ ದುಸ್ತರವಾಗಿದೆ. ಹುಲಿ ಆನೆ ಇರೋ ಕಾಡಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ಓಡಾಡುವ ನಾನು, ನಮ್ ಬೀದೀಲಿ ಇರೋ ನಾಯಿಗಳನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡೆ ಗಾಬರಿಗೊಲ್ಳೋ ಹಾಗಾಗಿದೆ.

ಸುರ್ಯವಂಶದ ಕುಡಿಗಳಾದ ನಾವು ಮುಂಜಾನೆ ಸೂರ್ಯ ಬರುವ ಮುಂಚೆ ಪಕ್ಷಿ ವೀಕ್ಷಣೆಗೆ ಹಜರಾಗುವುದು ಒಂದು ಅಸಾಧ್ಯ ಕೆಲಸವಾದರೂ, ಹೇಗೋ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನಿಗದಿತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆ ಕೆಲಸ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಒಂದು ವಿರೋಚಿತ ಸಾಧನೆ ಮಾಡ ಹೋರಾಟ ನನ್ನ, ದಾರಿಗೆ ಈ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳ ಕಾಟ ಬಹಳ ತ್ರಾಸ ಉಂಟು ಮಾಡಿತ್ತು. ಆದರು ದೃಡ ನಿಶ್ಚಯದ ಕೆಚ್ಚಿನಿಂದ ಆ ಕೆಲಸ ಹೇಗೋ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದಂತಾಯಿತು .
    

Thursday, March 8, 2012

ಕಾನನ ಉಳಿಸುವ ಚಲವಿರಲಿ....


ಹಚ್ಚ ಹಸುರಿನ ಕಾಡುಗಳಿದ್ದವು
ಕಾಡುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ನಾವುಗಳಿದ್ದೆವು
ಹುಲಿಗಳು ಕಾಡನು ಆಳುತಲಿದ್ದವು
ಆನೆ ಜಿಂಕೆ ನವಿಲು ನಲಿಯುತಲಿದ್ದವು
ಕಬಿನಿ ಕಾವೇರಿ ನದಿಗಳು ಮೆರೆದವು
ತೊರೆ ಹೊಳೆ ತುಂಬಿ, ಬೆಳೆಗಳು ಬೆಳೆದವು

ಕಾಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮಳೆಗಳಾದವು ------ ಅಣ್ಣ
ಕಾಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮಳೆಗಳಾದವು
ಕಾಡು ನಾಡು ನೆಮ್ಮದಿ ಇದ್ದವು  ------ ಈಗ
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನಾವು ಮಾಯಾ
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನೀವು ಮಾಯಾ

ಕಾಡಿನ ಮಂದಿಯ ನಾಡಿಗೆ ಅಟ್ಟರು
ಕಾಡನು ಕಡಿದು ಮನೆ ಹೊಲ ಕೊಟ್ಟರು
ಮರ ಗಿಡ ಕಡಿದರು, ಹೊಲೆಯನು ಉರಿಸಲು
ಆನೆಯು ಮೈದವು ನಮ್ಮೆಯ ಪಸಲು
ಮೇವಿನ ಆಸೆಲೀ ನಾವೇ ಹಾಕಿ
ಧಗ ಧಗ ಉರಿಯಿತು ಕಾಡಿನ ಬೆಂಕಿ

ಹೀಗೆ ನಡೆದರೆ ನಮ್ಮ ಜನ.....ಅಣ್ಣ
ಹೀಗೆ ನಡೆದರೆ ನಮ್ಮ ಜನ
ಕಾಡೆಂಬುದಿರದು ಒಂದು ದಿನ .....
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನಾವು ಮಾಯಾ
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನೀವು ಮಾಯಾ

trench ಅನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ದನಗಳ ಬಿಟ್ಟರು
ಮುಚ್ಚಿದ trench ಏರಿ ಆನೆ ಹಂದಿ ಬಂದವು
ಮಾಂಸದ ಆಸೆಗೆ ಮೃಗಗಳ ಕೊಂದರು
ಕಾಸಿನ ಆಸೆಗೆ ಮರಗಳ ಕಡೆದರು
ಉರುಳನು ಹಾಕಿ ಹುಲಿ ಜಿಂಕೆ ಹಿಡಿದರು
ತಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಸರಳನು ಪಡೆದರು

ಕಡಿದು ಬಡಿದು ಕಾನನ ಬರಿದು, --- ಅಣ್ಣ
ಕಡಿದು ಬಡಿದು ಕಾನನ ಬರಿದು
ನಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಮಳೆ ಬೆಳೆ ಬರದು
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನಾವು ಮಾಯಾ
ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ, ನಾಳೆ ನೀವು ಮಾಯಾ